لقمان خالدی که با مستند "کمی بالاتر" در بخش مستند سی و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد به خبرنگار مهر گفت: جشنواره فیلم فجر از جمله رویدادهای مهم سینمایی کشور است که اهمیت ویژه ای برای اهالی رسانه و منتقدان دارد و همین اهمیت موجب می شود تا فضای مناسبی برای دیده شدن آثار سینمایی ایجاد شود.
وی با اشاره به اینکه سینمای مستند از فضای رسانه‌ای ویژه‌ای در جشنواره های دیگر برخوردار نیستند، بیان کرد: ناگفته نماند که جشنواره سینما حقیقت از جمله رویدادهای مستقلی است که از فضای رسانه ای برخوردار است اما از جهت دیده شدن آثار، جشنواره فیلم فجر فضای مناسب تری را فراهم می کند. البته اگر نمایش آثار مستند در کنار فیلم‌های بلند داستانی جشنواره فجر بود قطعا نتایج بهتری دربرداشت.
این مستندساز ادامه داد: جشنواره فیلم فجر پل ارتباطی میان سینمای مستند و داستانی با مخاطب است و این نزدیکی جز در کانون توجه قرار گرفتن سینمای مستند اتفاق نمی‌افتد و بهتر این بود که در جشنواره سی و دوم، فیلم های مستند در کنار فیلم های بلند داستانی به نمایش گذاشته می‌شد.
کارگردان فیلم "کمی بالاتر" با اشاره به سوژه‌ای که در این مستند مطرح می‌شود، عنوان کرد: مستند "کمی بالاتر" درباره رفتگر کرمانشاهی به نام شهریار است که حدود 20 رمان نوشته و سالهاست که درگیر چاپ رمان های خود است. هدف او از چاپ این نوشته این است که فضای زندگی خود را از سطح یک زندگی معمولی کمی بالاتر ببرد.
خالدی در پاسخ به این که آیا مجموع نوشته های این شهروند کرمانشاهی را خوانده است، گفت: برای اینکه با دنیای ذهنی شهریار آشنا شوم همه نوشته های او راخواندم. چون شهریار تحصیلات بالایی ندارد مجموع نوشته هایش به یک ویراستاری جدی نیاز دارد اما به نظر من شعرهایی که سروده بهتر است ولی آنچه اهمیت دارد تلاشی است که شهریار برای پیشرفت خود می‌کند و این تلاش قابل تحسین است.
کارگردان فیلم مستند "غذای بیرون" یکی از شعرهای این رفتگر را اینگونه خواند: رفتگر، رفتگر برگ های زرد را جارو نکن/ چون می خواهم صدای خش خش شان را/ زیر پایم بشنوم/ تا بدانم راه می روم.
این مستندساز جوان با اشاره به این که بخشی از مستند "کمی بالاتر" به تلاش شهریار برای رنگ فرهنگی بخشیدن به زندگی شخصی اش می پردازد، گفت: شهریار دارای خانواده است و دو فرزند دارد و چون هیچگاه خانواده او به این وجه از نگاه شهریار توجه نکرده، ساخت این فیلم مستند باعث شد در کنار رفتگر بودن اش خانواده او بپذیرند که شهریار نگاه دیگری از جنس فرهنگ به زندگی دارد.
خالدی درباره واکنش خانواده این رفتگر و ورود دوربین به زندگی شخصی آنها بیان کرد: همسر شهریار مخالفت بسیاری برای حضور دوربین و ثبت زندگی شهریار داشت و روزهای نخست فیلمبرداری همکاری‌های لازم را نداشت. یادم هست که به دلیل مخالفت همسرش روزهای اول شهریار با لباسی بسیار معمولی جلوی دوربین حاضر می شد اما پس از چند روز فیلمبرداری همسر شهریار لباس هایی اتو شده آورد و از ما خواست که با این لباس ها فیلمبرداری را ادامه دهیم.
وی در ادامه افزود: نکته مهم این است که دوربین در زندگی آنها تاثیر مثبت داشت و به نوعی شهریار به خانواده‌اش اثبات شد و همین حضور موجبات بهتر شدن روابط بین آنها را نیز فراهم کرد.
کارگردان مستند "مشترک مورد نظر" با اشاره به ساختار این فیلم مستند گفت: ساختار این مستتد بر مصاحبه استوار است. برای اینکه با دنیای ذهنی شهریار آشنا شوم ناگزیر بودم از طریق سئوال و جواب به اصل سوژه بپردازم.
لقمان خالدی در پایان صحبت هایش با اشاره به حضور شهریار در مراسم اختتامیه هفتمین جشنواره فیلم سینما حقیقت گفت: زمانی که فیلم "کمی بالاتر" به عنوان برگزیده اعلام شد شهریار هم همراه با من بالا آمد و از او نیز تقدیر شد. این رفتگر هنگام دریافت جایزه خود گفت "لقمان خالدی فقط زندگی مرا به تصویر نکشیده بلکه این زندگی را به خود من نیز نشان داده است". این سخن شهریار به من نشان داد که سینمای مستند می تواند تاثیرگذار باشد و تغییر ایجاد کند و این سخن شهریار برای من ستایش سینما بود.
نظر شما